Racjonalnie piękna i zdrowa w czasie ciąży, czy też cierpiąca na pregoreksję?

Witajcie :)

Powracam po prawie miesięcznej przerwie z nowym wpisem :) Podczas wakacji nieco odpuściłam sobie prowadzenie bloga, skupiłam się na odpoczynku :) Teraz wracam z nową motywacją do opracowywania nowych, ciekawych tematów :) Dzisiaj kontynuuję cykl wpisów o zaburzeniach odżywiania, pochylając się na jednym z, przynajmniej moim zdaniem, bardziej szkodliwych. To zaburzenie odżywiania nie dotyka bowiem jednej osoby, ale dwóch. Mam na myśli kobietę w ciąży oraz rozwijające się w niej dziecko. 

Pregoreksja, inaczej zwana anoreksją ciążową, jest raczej mało znanym zagadnieniem. Prawdę mówiąc ja usłyszałam o niej dopiero na studiach. Zazwyczaj mama, która dba o siebie w czasie ciąży, odpowiednio się odżywia, uprawia dozwoloną aktywność fizyczną przywodzi na myśl dobre skojarzenia. Myślimy sobie, że jest dobrą matką, ma na uwadze potrzeby dziecka, ale nie zapomina także o sobie. I tak zazwyczaj jest. Ale czasem takie zachowanie może mieć drugie dno. 

http://www.publicdomainpictures.net/pictures/50000/velka/pregnancy.jpg

Żyjemy w czasach, w których nieustannie jesteśmy popychani w stronę dążenia do ideału. Przyczyny są różne- media, presja ze strony przyjaciół czy też rodziny, bądź społeczeństwa, nasze własne motywacje. Czas ciąży nie jest wolny od tych dążeń. Pytanie, czy aby dbałość o swój wygląd i formę w czasie ciąży i po niej, nie jest czasem przesadna. Chyba najbardziej razi mnie obecność "perfekcyjnych mam" w mediach- aktorki czy dziennikarki tydzień po porodzie biegają po telewizjach śniadaniowych, pudelku i okładkach gazet z talią osy. Połóg, czyli okres po porodzie, kiedy zmiany powstałe na skutek ciąży w organizmie kobiety cofają się i wracają do stanu wyjściowego, może trwać (i zwykle trwa) dużo dłużej. Na kobiety spada zatem duża presja- wyglądać dobrze i kwitnąco podczas ciąży, ale i po porodzie może szybko należałoby wrócić do formy? 


Otóż moim zdaniem, każda kobieta przechodzi ciążę inaczej, w innym tempie "wraca do siebie". Nie należy jej poganiać, krytykować, czy też w jakikolwiek inny sposób dołować. Bo zbyt duże naciski mogą doprowadzić do pregoreksji, której konsekwencje odczuje nie tylko matka, ale i dziecko.

Termin pregoreksja nie jest oficjalnym nazewnictwem, nazwa wzięła się z połączenia słów pregnancy (ciąża) i anorexia (anoreksja). Kobieta w ciąży, która zapadnie na to schorzenie, zostanie zdiagnozowana jako cierpiąca na anoreksję. Pregoreksja jest jednak nazwą dość chwytliwą i charakterystyczną, więc często można się z nią spotkać.

Pregoreksja będzie obejmowała u kobiety w ciąży wszelkie przejawy ograniczania pożywienia, przyjmowanych kalorii, próby spalenia "zbędnych" zasobów energii, obsesyjne kontrolowanie masy ciała. Aktywność fizyczna kobiet borykających się z pregoreksją często jest nadmierna. Pozwólcie że zaznaczę w tym momencie, że racjonalne dbanie o siebie w czasie ciąży jest wskazane, ale wszystko w granicach rozsądku i w zgodzie z zaleceniami specjalistów.

https://pixabay.com/static/uploads/photo/2015/05/31/22/38/pregnancy-792742_960_720.jpg

Wsparcie ze strony najbliższych jest bardzo ważne w prewencji, ale i w przypadku wystąpienia pregoreksji.

Konsekwencje anoreksji ciążowej mogą być dotkliwe, zarówno dla matki, jak i dla dziecka:

• Matka: u przyszłej mamy występuje większe ryzyko poronienia, może zapaść na niedokrwistość, nadciśnienie tętnicze, występuje u niej większe ryzyko depresji poporodowej, mogą pojawić się krwawienia z dróg rodnych, poród może zakończyć się cesarskim cięciem, mogą wystąpić problemy z karmieniem piersią
• Dziecko: w przypadku kobiet z pregoreksją występuje większe ryzyko poronienia, może dojść do przedwczesnego porody maleństwa, współczynnik umieralności niemowląt jest wyższy, noworodek może mieć obniżoną ocenę w skali APGAR i niską masę urodzeniową, rozwój dziecka może być opóźniony, może mieć ono problemy z oddychaniem, prawidłowym łaknieniem, czy też wzrostem, wystąpić mogą nieprawidłowości w procesach poznawczych, zmysłowych i fizycznych.

Jak widzicie konsekwencji jest wiele, i żadnej z nich na pewno nie życzyłaby sobie przyszła mama ani jej otoczenie. Jak zwykle zalecam czujność, należy mieć oczy i serce otwarte na problemy przyszłej lub świeżo upieczonej mamy.